W jednym z najnowszych wyroków TSUE poruszony został problem opodatkowania prezentów przekazanych do prenumeraty czasopism.
W orzeczeniu z dnia 5 października 2023 r., w sprawie C-505/22 TSUE stwierdził, że przekazanie prezentu do prenumeraty w zamian za wykupienie prenumeraty czasopism stanowi świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego polegającego na dostawie czasopism, wchodzące w zakres pojęcia odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu tych przepisów i nie należy uważać go za nieodpłatne przekazanie towarów w rozumieniu art. 16 akapit pierwszy dyrektywy w sprawie VAT.
Uzasadniając swoje stanowisko TSUE wyjaśnił na wstępie, że należy przypomnieć, że do celów VAT każdą transakcję należy zwykle uznawać za odrębną i niezależną. Jednakże, jeżeli transakcja obejmuje wiele elementów, powstaje pytanie, czy należy uznać, iż składa się ona z jednego świadczenia, czy też z kilku odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie z punktu widzenia VAT.
Po pierwsze należy uznać, iż ma miejsce jedna transakcja, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.
Po drugie transakcja gospodarcza stanowi jedno świadczenie, gdy należy uznać, że co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne, natomiast inne elementy należy uważać za świadczenie lub świadczenia pomocnicze, z punktu widzenia podatkowego traktowane tak samo jak świadczenie główne.
Jednocześnie TSUE wyjaśnił, że analizując czy transakcja składa się ze świadczenia głównego i pomocniczego należy wziąć pod uwagę dwa kryteria. Pierwszym kryterium jest brak samodzielnego celu świadczenia z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. W szczególności świadczenie należy uznać za dodatkowe w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego.
Drugie kryterium, które stanowi w rzeczywistości wskazówkę istnienia pierwszego, dotyczy uwzględnienia wartości każdego ze świadczeń składających się na transakcję gospodarczą, przy czym jedna z nich jest minimalna, a nawet marginalna w stosunku do drugiej.
Odnosząc się do stanu faktycznego będącego przedmiotem wydanego orzeczenia, TSUE podkreślił, że okoliczności, w których przedłużenie prenumeraty nie powoduje otrzymania nowego prezentu a ponadto fakt, że skarżąca prowadziła kampanie promocyjne, nie oferując prezentów do prenumeraty, mogą świadczyć o tym, że wspomniane świadczenia nie są nierozerwalnie związane. W tym przypadku - zdaniem TSUE - mamy do czynienia ze świadczeniem głównym, któremu towarzyszy świadczenie pomocnicze. Przekazanie prezentu do prenumeraty nowym prenumeratorom stanowi bowiem zachętę do wykupienia prenumeraty. Jego jedynym celem jest zwiększenie liczby prenumeratorów czasopism, a tym samym zwiększenie jej zysków.
