W obowiązujących przepisach prawnych dotyczących podatku VAT nie ma jakiegokolwiek zastrzeżenia świadczącego o obowiązku wystawiania przez polskich podatników faktur jedynie w walucie polskiej, czyli w złotych. Decydując się na fakturowanie transakcji w walucie obcej warto jednak zapoznać się ze szczegółowymi zasadami wystawania faktur, które określone zostały w art. 106b–106nd ustawy o VAT. W art. 106e ust. 11 ustawy zastrzeżono, że kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote przy zastosowaniu zasad przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Zasady te określa art. 31a i 31b ustawy o VAT.
Ustawodawca umożliwił również na potrzeby rozliczania podatku VAT, przeliczanie na złote kwot wyrażonych w walutach obcych, zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi na potrzeby rozliczania danej transakcji.
Niejednokrotnie zdarza się, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą i dokumentujący
w określony sposób wykonywane czynności, zobowiązani są do poprawienia błędów w wystawianych dokumentach. Dokumentem, przy pomocy którego możliwe jest skorygowanie pierwotnie wystawionej faktury, jest faktura korygująca. Celem wystawienia faktury korygującej jest takie poprawienie błędów, czy pomyłek bądź sprostowanie rozliczeń, aby faktura ostatecznie odzwierciedlała daną czynność wykonaną przez podatnika.
Zasady dotyczące wystawiania faktur korygujących określone są w art. 106j ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, faktury korygujące wystawia się w przypadku, gdy po wystawieniu faktury: podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie, dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury.
Z kolei art. 31b ust. 1 ustawy o VAT reguluje zasady stosowania kursu waluty do przeliczania faktur korygujących wystawianych w walucie obcej. W myśl tego przepisu w przypadku zmiany podstawy opodatkowania, gdy kwoty stosowane do jej określenia wyrażone w walucie obcej uległy zmianie, kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej zarówno in minus, jak i in plus jest – co do zasady – taki sam, jak w przypadku pierwotnego rozliczenia.
Nadmienić warto, że zasada przeliczania kursów walut nie ma jednak zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników stosujących zasady przeliczania wynikające z przepisów o podatku dochodowym. Podatnik stosujący zasady z podatku dochodowego powinien stosować je również w przypadku ustalania kursu do przeliczenia stosowanego przy korekcie.
