Otrzymany przez członka rady nadzorczej pełniącego swą funkcję na podstawie powołania zwrot kosztów przejazdu na posiedzenia rady jest u niego przychodem z działalności wykonywanej osobiście.
Fakt osiągnięcia przychodu nie zawsze jest równoznaczny z jego opodatkowaniem. Ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają bowiem różne należności, w tym m.in. diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. Są od wolne od podatku do wysokości określonej w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zwolnienie to stosuje się pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i były poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.
Przez lata trwał spór, czy zaprezentowane zwolnienie od podatku ma zastosowanie m.in. do przejazdów członków rady nadzorczej na posiedzenia rady.
Aktualnie organy podatkowe twierdzą, że dla celów zastosowania zwolnienia należy przyjąć, iż podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki. W rezultacie pojęcie "podróży" użyte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy również przejazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia tej rady z miejscowości zamieszkania tych osób do miejscowości, w której mieści się siedziba spółki.
Zatem w sytuacji gdy spółka zwraca członkom rady nadzorczej koszty przejazdów na posiedzenia rady odbywające się poza ich miejscem zamieszkania, w miejscowości, w której znajduje się siedziba spółki, to u członków rady zwrot taki stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, do którego ma zastosowanie zwolnienie od podatku. Tym samym spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od dokonanego przez siebie zwrotu.
