Ulga dla młodych została uregulowana w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PDOF. Na podstawie tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Mowa tu o przychodach ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej oraz z tytułu odbywania stażu uczniowskiego.
Jeśli warunki do zastosowania ulgi dla młodych są spełnione, płatnicy, np. pracodawcy, dokonujący wypłat należności na rzecz uprawnionych podatników stosują to zwolnienie z mocy prawa i nie pobierają zaliczek na podatek dochodowy.
Młody podatnik może jednak złożyć wniosek o niestosowanie ww. ulgi. Stanowi o tym art. 32 ust. 1f ustawy o PDOF. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik złoży płatnikowi pisemny wniosek o pobór zaliczek bez stosowania zwolnienia przysługującego w ramach tzw. ulgi dla młodych, płatnik pobiera zaliczki bez stosowania tego zwolnienia. Wniosek taki składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego. Przepis ten jednocześnie określa, że płatnik pobiera zaliczki najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek o pobór zaliczek.
W praktyce oznacza to, że płatnik, np. pracodawca, po otrzymaniu od młodego podatnika wniosku o pobór zaliczek bez stosowania ulgi dla młodych, pobiera zaliczki na podatek poczynając od pierwszej najbliższej wypłaty dokonanej temu podatnikowi. Jeśli nie nastąpi to w tym samym miesiącu, płatnik musi tego dokonać najpóźniej w kolejnym miesiącu.
