Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w tym m.in. wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Przychodami ze stosunku pracy są więc nie tylko wypłaty pieniężne, ale również inne przysporzenia majątkowe pracownika związane z zawartą umową o pracę, w tym m.in. w postaci innych nieodpłatnych świadczeń, czy świadczeń częściowo odpłatnych.
Umorzenie pracownikowi kwoty pożyczki (lub jej części) na gruncie podatku dochodowego powoduje powstanie przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W tej sytuacji pracownik zostaje bowiem zwolniony z obowiązku zwrotu kwoty, którą pożyczył, zatem po jego stronie powstaje przysporzenie majątkowe.
Zaznaczenia wymaga, że zwolniona z PIT jest wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości m.in. ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w ramach ustawowego limitu. W 2023 r. wynosił on 2.000 zł, a w 2024 r. wynosi 1.000 zł. Zwolnienie to jednak dotyczy otrzymanych świadczeń rzeczowych lub pieniężnych, natomiast umorzona wartość pożyczki nie jest takim świadczeniem. Tak też uznają organy podatkowe, o czym pisaliśmy w Biuletynie Informacyjnym nr 33 z 20 listopada 2023 r., przytaczając jedną z interpretacji indywidualnych, w której zaprezentowano takie stanowisko.
Umorzona kwota pożyczki stanowi więc u pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Końcowo warto zaznaczyć, że kwota umorzonej pożyczki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS, gdy jej umorzenie zostanie dokonane zgodnie z regulaminem tego Funduszu.
