Aby powstał obowiązek naliczenia składek na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy, istotna jest wysokość podstawy wymiaru, od której za daną osobę ubezpieczoną są naliczane składki emerytalno-rentowe. Są one bowiem należne za ubezpieczonych (np. pracowników, zleceniobiorców), których podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalno-rentowe w przeliczeniu na okres miesiąca wynosi co najmniej tyle, co minimalne wynagrodzenie za pracę. Kwota tego wynagrodzenia jest ustalana corocznie, a jej zmiana następuje z dniem 1 stycznia.
W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2022 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie 3.010 zł. Tak wynika z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2021 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w 2022 r.
Wobec tego w 2022 r. składki na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy będą należne za pracowników lub zleceniobiorców, jeżeli podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalno-rentowe tych osób będzie wynosić 3.010 zł. Ponadto w 2022 r. składki na obydwa te fundusze będą także należne za ubezpieczonych, gdy ich oskładkowany przychód będzie niższy od kwoty minimalnej płacy obowiązującej w 2022 r. Będzie tak wtedy, gdy dodatkowo będą oni podlegali obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innego tytułu i uzyskiwany przez nich łączny oskładkowany miesięczny przychód z obu tych tytułów wyniesie co najmniej tyle, co minimalne wynagrodzenie za pracę.
Warto dodać, że po spełnieniu określonych warunków płatnik może być zwolniony przez określony czas lub bezterminowo z obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy. Preferencja taka przysługuje mu za pracowników powracających z urlopów z tytułu urodzenia dziecka, zatrudnionych starszych i młodszych osób bezrobotnych, a także pracowników, którzy osiągnęli wiek wynoszący co najmniej 55 lat kobiety i co najmniej 60 lat mężczyźni.
