Do naszego Wydawnictwa wpłynęło pytanie od jednostki, która wytworzyła znak towarowy we własnym zakresie. Problem dotyczył kwestii jak zaksięgować wartość tego znaku oraz jak ująć w księgach rachunkowych jego późniejszą sprzedaż? Czy wartość znaku powinna zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych?
Nakłady poniesione na wytworzenie znaku towarowego we własnym zakresie stanowią koszty podstawowej działalności operacyjnej jednostki. Zaliczenie tych wydatków w księgach rachunkowych do wartości niematerialnych i prawnych miałoby miejsce, gdyby jednostka nabyła prawo do znaku towarowego. Dla celów bilansowych prawo do znaku towarowego stanowi bowiem wartość niematerialną i prawną, jeżeli spełnia warunki określone w artykule 3 ustęp 1 punkt 14 ustawy o rachunkowości. W myśl tego przepisu przez wartości niematerialne i prawne rozumie się nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki. Przy czym nabycie prawa majątkowego może nastąpić np. w drodze kupna, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.
Jednostka powinna wydatki poniesione na wytworzenie znaku towarowego, na podstawie dowodów źródłowych, ująć w księgach rachunkowych zapisem po stronie winien konta 40 Koszty według rodzajów lub odpowiednim koncie w zespole piątym, w korespondencji ze stroną ma konta 13-0 Rachunek bieżący bądź 21 Rozrachunki z dostawcami albo 30 Rozliczenie zakupu.
Przychód ze sprzedaży prawa do znaku towarowego jednostka odniesie na dobro konta 76 - 0 Pozostałe przychody operacyjne, na podstawie artykułu 3 ustęp 1 punkt 32 ustawy o rachunkowości, jako przychód związany pośrednio z działalnością operacyjną jednostki.
