Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne przyjmuje się do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli pracownik nie był zatrudniony u pracodawcy przez cały rok poprzedzający powstanie niezdolności do pracy, to składnik roczny uwzględnia się w wysokości ustalonej proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy zatrudnienia w tym roku. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy pracownik korzystał z urlopu bezpłatnego, który rozpoczął się przed okresem, z którego nagroda jest uwzględniana w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zakończył się w trakcie tego roku. Wówczas nagrodę roczną należy wliczyć do tej podstawy w wysokości proporcjonalnej do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy przepracowanych przez pracownika w roku, za który została wypłacona. Z kolei, gdy urlop bezpłatny rozpoczął się i zakończył w ciągu roku poprzedzającego niezdolność do pracy, to nagroda roczna podlega wliczeniu do podstawy wymiaru w wysokości 1/12 kwoty uzyskanej przez pracownika. Przy czym, gdy została zmniejszona proporcjonalnie za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, to należy ją przyjąć po uprzednim uzupełnieniu.
Nagroda roczna w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego, jeżeli w roku, za który przysługuje pracownik przez kilka miesięcy korzystał z urlopu bezpłatnego
Redakcja czasopisma Ubezpieczenia i Prawo Pracy | 30.06.2022
Składnik wynagrodzenia przysługujący za okresy roczne, zmniejszany za czas absencji zasiłkowej przyjmuje się do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w odpowiedniej proporcji.
Treść podcastu
