Pracownicy mogą uzyskiwać od pracodawcy środki finansowe na pokrycie kosztów wypoczynku ich dzieci. Nie w każdym przypadku otrzymanie takiego przysporzenia będzie skutkować po stronie pracownika powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również, gdy wypoczynek połączony jest z nauką. Preferencja podatkowa dotyczy także przejazdów związanych z tym wypoczynkiem.
Zwolnienie od podatku obejmuje dopłaty, które dotyczą dzieci i młodzieży do lat osiemnastu.
Organy podatkowe prezentują pogląd, że istotny jest wiek dziecka w trakcie jego pobytu na wypoczynku. Dla spełnienia tej przesłanki wystarczające jest stwierdzenie, że dziecko w którymkolwiek momencie trwania wypoczynku nie miało ukończonych osiemnastu lat.
Jeśli dopłata jest finansowana z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych
oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra, wówczas zwolnienie dotyczy całej dopłaty, niezależnie od jej wysokości. Natomiast gdy dopłata jest finansowana z innych źródeł, wysokość zwolnienia jest ograniczona do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym dwóch tysięcy złotych.
Dla skorzystania ze zwolnienia istotny jest również status organizatora wypoczynku. Wypoczynek musi być zorganizowany przez podmiot prowadzący w tym zakresie działalność. Takim podmiotem może być na przykład biuro turystyczne, pensjonat czy gospodarstwo agroturystyczne.
Może być nim również kościół, fundacja lub stowarzyszenie, jeżeli podmioty te zostały umocowane do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku.
