Możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących napraw powypadkowych samochodów jest ograniczona. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Zatem możliwość zaliczenia do kosztów wydatków na remont powypadkowy samochodu uzależniona jest od tego, czy pojazd ten objęty był ubezpieczeniem dobrowolnym. W świetle tej regulacji bez znaczenia jest kwestia, do jakiej kategorii samochodów zalicza się dany pojazd, czy też na jakiej podstawie jest używany przez podatnika. Spełnienie przesłanki dotyczącej posiadania ubezpieczenia dobrowolnego samochodu ma ten skutek, że przywołany przepis nie stanowi podstawy do wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków na powypadkową naprawę samochodu. Konieczna staje się natomiast analiza, czy wydatki takie zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a więc czy spełniają ogólne warunki pozwalające uznać je za koszty uzyskania przychodów.
Jeśli podatnik nie jest właścicielem samochodu osobowego wykorzystywanego w firmie, przy podatkowej ocenie kosztów naprawy istotna staje się kwestia istnienia podstawy prawnej do poniesienia przez niego takich kosztów. W przypadku gdy taki obowiązek wynika z umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego zawartej w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, która jednocześnie stanowi podstawę korzystania z leasingowanego samochodu na potrzeby tej działalności, to należy uznać, że koszty powypadkowej naprawy tego samochodu podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Ujmując te wydatki w kosztach uzyskania przychodów, należy zastosować art. 23 ust. 1 pkt 46a updof. Przepis ten ogranicza podlegającą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wysokość wydatków poniesionych z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. W przypadku gdy samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to wyłączeniu z kosztów podatkowych podlega 25% wydatków z tytułu jego używania.
Przepisy ustawy o PIT nie wskazują, jakie wydatki należy uznać za wydatki z tytułu używania samochodu. Do tej problematyki odniósł się Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z 9 kwietnia 2020 r. pod tytułem "Wykorzystywanie samochodu osobowego w prowadzonej działalności - zmiany w podatkach dochodowych od 2019 roku". Wskazał w nich, że do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego zalicza się na przykład: wydatki ponoszone na nabycie paliw silnikowych, serwis samochodu, wymianę opon, myjnię, naprawy i części zamienne, wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy, remont powypadkowy samochodu.
Tak więc, jeżeli samochód osobowy będący przedmiotem umowy leasingu operacyjnego zawartej przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, to wydatki poniesione przez podatnika na naprawę powypadkową tego samochodu (używanego do tzw. celów mieszanych), stanowią koszt uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej 75% tych wydatków.