W praktyce mają niekiedy miejsce sytuacje, w których podatnicy, zatrudniający pracowników zamiejscowych, ponoszą wydatki na najem dla nich mieszkań w miejscowości, w której znajduje się siedziba podatnika oraz miejsce wykonywania pracy przez pracowników.
Tego typu wydatki nie zostały zawarte w katalogu wydatków ustawowo wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Mogą one zatem zostać zaliczone do kosztów podatkowych, jeśli celem ich poniesienia jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Przyjmuje się także, że aby dany wydatek mógł być kosztem podatkowym, musi być on celowy i racjonalnie uzasadniony.
Jak wynika z internetowego Słownika PWN "celowość" to "przydatność do jakichś potrzeb", "świadome zmierzanie do celu", "taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu". Z kolei "zabezpieczyć/zabezpieczać" to "zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", "uczynić bezpiecznym", "zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie", "zapewnić komuś środki do życia", "zapewnić zaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary". Natomiast "zachować" to m.in. "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności".
W sytuacji, gdy podatnik, w celu pozyskania pracowników lub utrzymania już zatrudnionych (zamieszkałych w miejscowościach oddalonych od miejscowości, w której znajduje się siedziba podatnika oraz miejsce wykonywania pracy przez pracowników), ponosi wydatki na najem mieszkania dla tych osób, to zasadne jest uznać, że są to wydatki celowe i racjonalnie uzasadnione. W ten sposób podatnik dąży do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie ma zatem przeszkód, aby wydatki te podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Tak też uważają organy podatkowe.
